Luigi's Mansion

- Producent: Nintendo
- Dystrybutor: Nintendo
- Premiera: 2002
- Gatunek: Przygodowa
- Platforma: GameCube
- Liczba graczy: 1
- Czas gry podstawowej: Krótki
- Przemoc: Brak
- Karta pamieci: 3 bloki

No wiec… Cala historia zaczyna sie od tego, ze Luigi wygral w konkursie (w którym nawet nie bral udzialu) wspaniala wille. Od razu chcial podzielic sie wrazeniami ze swoim bratem – Mario, wiec zaprosil go na wspólne zwiedzanie nieruchomosci. Kiedy Luigi dotarl na miejsce okazalo sie, ze… Brat zaginal! Teraz jego celem bedzie odnalezienie Mariana. Ale nie bedzie to takie proste! Jak sie pózniej okazuje, cala chata jest nawiedzana przez duchy! Na szczescie tu z pomoca przychodzi profesor Elvin Gaad – specjalista od spraw duchów itp. Wyposaza naszego bohatera w dwa niezwykle przydatne urzadzenia. Pierwszym z nich jest Poltergust 3000. Jest to odkurzacz, dzieki któremu mozemy chwytac duchy. Drugim wynalazkiem jest Gameboy Horror. Dzieki niemu mozemy porozumiec sie z profesorem, sprawdzic mape posiadlosci, oraz zobaczyc spis zlapanych duchów. Cala nasza przygoda polega na tym, by zlapac wszystkie duchy i uwolnic brata, a przy tym nazbierac jak najwiecej kosztownosci w postaci monet, sztabek zlota, banknotów, perel i diamentów. Oto, jak zlapac ducha: najpierw oslepiamy go za pomoca latarki. Gdy zjawa jest jeszcze zdezorientowana, zaczynamy ssac :0). Bestia bedzie próbowala uciekac, ale my musimy ja do siebie przyciagnac, poprzez manipulacje drazkiem C. Kiedy duch bedzie sie oddalal, my musimy kierowac drazek C do siebie. Wystepuje kilka rodzajów duchów; sa zwykle, rózniace sie tylko kolorem, takie które rzucaja ci pod nogi banany, nietoperze, duchy zwisajace z sufitu, male i przebiegle duszki Boo, duchy bylych mieszkanców posiadlosci, oraz bossowie. Kiedy zlapiemy ducha bylego mieszkanca, mozemy pózniej przerobic go na obraz, a potem podziwiac w galerii. Omówie teraz najwiekszy atut gry, czyli grafike. Kiedy pierwszy raz wejdziemy do jakiegos pokoju, jest w nim ciemno. Wtedy, wszystkie swiece w pokoju otacza ladna, poswiata. Zadna postac nie rzuca cienia. Kiedy wszystkie swiatla w pokoju zgasna, pojawiaja sie duchy. Wszystkie sa otoczone ladna poswiata. Gdy swiatlo juz zostanie zapalone, Luigi rzuca ladny, dlugi cien. Gry swiatla i cienia wygladaja w Luigi's Mansion perfekcyjnie. Niestety, pokoje nie sa zbyt duze, wiec w grze nie zobaczymy olbrzymich lokacji. Na dodatek, niektóre pokoje sa do siebie podobne. Na szczescie w grze znajdujemy wiele interaktywnych obiektów. Przykladowo, mozemy wessac odkurzaczem posciel z lózka, albo obrus ze stolu. Najlepiej przeszukac wszystko, gdyz wszedzie moze czaic sie kasa i inne kosztownosci. Sterowanie jest proste i na pewno kazdy sobie z nim poradzi. Strona dzwiekowa jest malo widoczna. Za kazdym razem gdy wejdziemy do jakiegos pokoju, slyszymy ta sama melodie. Kiedy pomieszczenie jest juz oswietlone, Luigi pogwizduje sobie melodyjke. Zobaczycie pewnie na swoich ustach „banana”, gdy Luigi krzyknie: „Mariooo!!!”. Gra opiera sie na stalym motywie: zniszcz duchy, otwórz skrzynie, wez klucz i przejdz do nastepnego pokoju. I tak w kólko. Niestety, gra jest przez to monotonna. Brakuje mi tutaj takich bajerów, jak np. podniesienie przedmiotu i uzycie go gdzies indziej, jak w innych grach przygodowych. Gra jest tez niestety zdecydowanie za krótka. Dobra, jezeli chcecie ja pozyczyc na kilka dni.

OCENY CZASTKOWE:
- Grafika: 9
- Muzyka: 7
- Grywalnosc: 8
- Zywotnosc: 7

Zalety:
+ ladna grafika
+ Klimat

Wady:
- Krótka
- Monotonia
- Za malo rozwiniety aspekt przygodowy

OCENA: 7
Autor: Cube

Zrodlo: mario.er.pl